“Zelfliefde is Egoïsme”
Overal hoor je mensen praten over zelfliefde, je leest er veel over en veel (wijsheid)quotes hebben dit als thema. Ook bij State of Mind Network krijgen we hier veel vragen over omdat we trainen, coachen en schrijven in ontwikkeling en balans op zakelijk en persoonlijk vlak. Daarnaast geven we mindfulness, yoga, meditatie en retreats, ook allemaal activiteiten waarvan je zou kunnen zeggen dat je hieraan meedoet vanuit een vorm van zelfliefde. En dan is er nog een van mijn boeken: Alles is liefde (en waarom alles begint bij zelfliefde…).
De meest gestelde vraag over zelfliefde is of het geen verkapte vorm van egoïsme zou zijn. Tenslotte betekent zelfliefde dat je vooral aan JEZELF moet denken, dat je JEZELF op de eerste plaats moet zetten en dat je liefde aan jezelf moet tonen door vooral dingen te doen die JIJ leuk vindt. Men heeft hier vaak moeite mee en dat is ergens wel te begrijpen. Zeker als je weet dat veel mensen zich laten leiden door de mening van anderen. In alles wat zij doen, houden ze rekening met hoe anderen hierop zouden kunnen reageren. Vanuit dit licht gezien, is het logisch dat als men zelfliefde en egoïsme in een adem noemt, zij hier ver vandaan willen blijven. Want stel nou toch eens dat ze door de anderen niet zo aardig meer gevonden zouden worden? Wat dan?
Om te beginnen is het belangrijk te beseffen dat je nooit zal weten hoe iemand anders zijn of haar wereld beleeft, je kan nooit in het hoofd van een ander kijken. Als iemand zegt dat het goed gaat, weet je nooit voor een feit of dat waar is en als dat al waar is, weet je nog steeds niet hoe dat voor de ander dan precies voelt. Als iemand iets leuk, spannend of lekker vindt, hoef je daarom ook niet precies te weten waarom die dat vindt, om te kunnen geloven dat de ander dit nu eenmaal in zichzelf zo ervaart. Het kan namelijk zijn dat jij datzelfde helemaal niet leuk, spannend of lekker vindt, maar dat is ook niet nodig of van belang. Het enige dat je namelijk kan doen is jouw eigen idee van leuk, spannend of lekker vergelijken met dat van de ander. Maar er is nergens bepaald dat jouw idee hierover ook zou moeten gelden voor de ideeën van de rest van de wereld. En zo geldt andersom ook dat een ander niet voor jou zou moeten bepalen wat leuk, spannend of lekker zou moeten zijn. Die kan slechts het eigen idee projecteren op dat van jou. De ander kan jouw idee wel be-oordelen en vergelijken met het eigen idee, maar ver-oordelen gaat echt een stap te ver en heeft feitelijk ook totaal geen rechtvaardiging. Sterker nog, iemand die iets wat een ander vindt of doet en wat afwijkt van wat die zelf vindt of zou doen, veroordeelt, is per definitie narrow minded. Hier spelen andere motieven rol, maar dat is stof voor een ander boek.
Om aan te geven hoe dit zich in de praktijk uitrolt, geef ik hier een paar voorbeelden die uit het leven gegrepen zijn: